13/18
Savaşın yıktığı zamanlarda, fakir bir oduncu karısıyla birlikte büyük bir ormanda yaşamaktadır. Bir gün, bir kadın kızı bulur ve kurtarır ve çiftin ve çocuğun yolunun kesişeceği kişilerin hayatlarında geri dönülmez değişikliklere yol açar. Bu, Michel Hazanavičius’un ilk animasyon filmidir. İkinci Dünya Savaşı, insanlığın en karanlık zamanlarından biridir. İnsanlığın gri savaştan vazgeçtiği, dünyanın insan zulmüne tanık olduğu bir zaman. Canlanmanın, kurtuluşun ve barışın vaat edildiği bir zaman. İnancın eli, Avrupa’ya en yaygın ve en korkunç şekilde vurdu – büyük savaşın borcu ve onun üzerinde yükselen kayıp nesil. Dünya, Schick yüzünden ya da en azından sadece onun yüzünden değil, altında yatan şey yüzünden durdu. O zamana kadar dünyanın en büyük trajedisi olan şey, giderek daha karanlık bir gelecek tarafından bekleniyordu. Almanya, savaşı, halkının inancını ve imparatorluğunun gücünü yeni kaybetmiş bir halde harap olmuştu. İntikam, aşağılanma için yemin edilmişti. O son derece karanlık zamandan birkaç yıl sonra, mütevazı, yaşlı bir Alman marangoz çifti yaşıyordu. Bir adam büyük ağaçları kesmeye giderken, bir kadın küçük dalları birbirine bağlıyordu. İkisi de ormanın ortasında çorba ve yorgun yaşlı bir köpeğin onları beklediği küçük bir kulübeye ulaşmak için zorlu bir günlük çalışma yapıyorlardı. Hiç çocuğu olmamış olan kadın, Tanrı’yı terk ettiği veya onunla hiç geçinemediği için sahip olduğu her şeyi yalvarıyordu. Gökyüzünden, ağaçtan ve hatta trenin tanrılarından bir tren için yalvarıyordu. Ve bir gün trenin tanrıları dualarına cevap veriyordu. Ormanın o boş köşesinde, tren beyaz kış karının içinden geçiyor ve yavaş ama sessizce korkunç hedefine ulaşıyordu. Ve bir gün bir bebek trenden atılıp ormanın yaşlı bir kadını tarafından yakalanıyordu. Bazılarına duyarsızdı ama ona karşı değil. Bu, güzelce işlenmiş bir trajedi, insanlık hakkında bir hikaye: İçinde yaratan ve fedakarlık yapan sevginin gücü ve intikam alan ve misilleme yapan içsel kötü yanı. Michel Hanavicius’un animasyon filmi, sizi büyülü bir ormanın kalbine götüren, ilginç karakter kadrosu ve karanlık bir II. Dünya Savaşı ortamıyla birleşen oldukça komik bir tarza sahip, yılın en güzel filmlerinden biri. kurutulmuş et Jean Louis Trintignant’ın görkemli kariyerine güzel bir veda.